Kimi beşerler, her şeyin üstesinden kendi başlarına gelmeyi o kadar çok arzuluyorlar ki, diğerlerinden yardım almak, onlara güvenmek onlar için adeta bir zayıflık üzere hissettiriyor. Fakat bu çok bağımsızlık, görünenden çok daha tehlikeli bir şeyin habercisi olabilir: Hiper-bağımsızlık.
Hiper-bağımsızlık, kişinin sırf kendi ayakları üzerinde durmaya odaklanması değil, tıpkı vakitte yardım istemekten, diğerlerine güvenmekten ve paylaşmaktan büsbütün kaçınması durumudur. Bu, sıklıkla geçmişte yaşanmış travmaların bir sonucu olarak ortaya çıkar.
Bir kişinin kendini daima olarak savunmasız ve diğerlerinin eline bırakmaya korktuğu bir ortamda, bu tavır vakitle “ben daima kendi başıma halletmeliyim” biçiminde bir niyete dönüşür.
Bu çok bağımsızlık, aslında sağlıklı bir özgüven hissinin çok ötesine geçer. Hiper-bağımsız olan şahıslar, dışarıdan gelen her türlü yardımı ya da takviyesi reddedebilir, zira kendilerini sırf kendi gücüne dayandırarak hayatta kalabileceklerine inanırlar.
Oysa, bu yolda yalnız kalmak, vakitle sadece ruhsal ve fizikî sıhhatlerini zedeler.
Belirtiler
Hiper-bağımsızlık birçok vakit çok sorumluluk alma ve diğerlerine güvenmeme ile kendini gösterir. Yardım istemek, diğerlerine yetki vermek yahut onlarla yakın alaka kurmak epeyce zorlaşır.
- Çok fazla sorumluluk almak: Hiper-bağımsız şahıslar, kendi kapasitesini zorlayacak kadar iş yahut sorumluluk üstlenebilirler.
- Başkalarına güvenmeme: Oburlarının vazifelerini gerçek halde yapamayacağından korktukları için her şeyin denetimini ellerinde tutmak isterler.
- İlişkilerde zorluk: Yakın alakalar kurmak, duvarlar ardında yaşamak ve kimseye büsbütün güvenmemek, bağlarda derin bağlar kurmayı mahzurlar.
Hiper-bağımsızlık ve travma
Bu çok bağımsızlık, çoklukla çocuklukta yaşanmış bir ihmal ya da duygusal travma sonucudur. Bir çocuk, bakım veren bireylerine güvenemediğinde, sırf kendi başına var olma yetisini geliştirir.
Ancak bu, yetişkinlikte de süregelir ve kişi, diğerlerine bağımlı olmanın güçsüzlük olduğunu düşünerek, bir savunma sistemi olarak “kendim hallederim” der.
Hiper-bağımsızlık, başlangıçta kişiyi koruyan bir savunma kalkanı üzere gözükse de, uzun vadede yalnızlık, depresyon ve dert üzere ruhsal zorluklara yol açabilir. Yardım istemek, diğerlerine güvenmek ve onlardan takviye almak, hayatı çok daha kolay hale getirebilirken, bu hal takındıkça içsel bir yalnızlık hissi artar.
Hiper-bağımsızlık, bir zihinsel sıhhat bozukluğu olmasa da, çoğunlukla bir travma karşılığıdır ve tedavi edilebilir. Terapötik yaklaşımlar, bilhassa EMDR (Göz Hareketleriyle Duyarsızlaştırma ve Tekrar İşleme) ve Travmaya Dayalı Bilişsel Davranışçı Terapi, travmanın tesirlerini hafifletmeye ve sağlıklı bağ kurma maharetini kazandırmaya yardımcı olabilir.
Book a Consultation
It’s easy and free!
